"Simile" และ "Metaphor" แปลว่า "อุปมา" และ "อุปลักษณ์" มันคือการเปรียบเทียบสำหรับประโยคอุปมา "เธอนี่เหมือนนางฟ้าของชีวิตเราเลย" คีย์เวิร์ดของมันอยู่ที่คำว่า เหมือน อุปมาจะไม่เปรียบตรงๆ แต่จะบอกว่าเป็นเหมือนอะไร คำที่มักเจอก็เช่น ดั่ง ประดุจ ฯลฯ
ส่วนประโยคอุปลักษณ์ "เธอเป็นนางฟ้าที่ลงมาโปรดปีศาจอย่างเรา" คีย์เวิร์ดของมันคือคำว่า เป็น อุปลักษณ์จะตรงกว่า เพราะเปรียบจะๆ ว่าคืออะไร เป็นอะไร แล้วประโยคนี้ยังมีอีกอัน คือ "ปีศาจอย่างเรา" อันนี้ไม่มีคีย์เวิร์ดก็จริง แต่บอกตรงๆ ว่าเราคือปีศาจ มันก็เป็นอุปลักษณ์ได้
Simile การเปรียบเทียบแบบตรง
ใช้คำตรงๆ ใช้คำว่า Like, as, look like Similar(to), resemble Identical(to), take after Ex: She talks as his father does.
ตัวอย่างการใช้คำเปรียบเทียบแบบตรง (Simile)
As afraid as a grasshopper : ขี้ขลาดเหมือนตั๊กแตน
As agile as a cat : ว่องไวเหมือนแมว
As alike as two peas: เหมือนกันราวกับถั่วสองฝัก
As alone as a leper: โดดเดี่ยวเหมือนคนเป็นโรคเรื้อน
As ambitious as the Devil: มีความทะเยอทะยานเหมือนปีศาจ
As ancient as the sun: เก่าแก่เหมือนพระอาทิตย์
As angry as a wasp: โกรธราวกับตัวต่อ
As awful as silence: น่ากลัวราวกับความเงียบ
As artificial as make ice: ปลอมราวกับทำน้ำแข็ง
As bad as itch: เลวร้ายราวกับตัวหิด
As blind as a bat : ตาบอดราวกับค้างคาว
As bare as a stone : เตียนโล่งราวกับก้อนหิน
As bald as a coot: หัวล้านราวกับนกเป็ดน้ำ
As blue as indigo: สีน้ำเงินราวกับคราม
As beautiful rainbow: สวยงามราวกับรุ้ง
As big as an elephant: ใหญ่โตราวกับช้าง
As blameless as the snow: ไม่มีตำหนิราวกับหิมะ
As blank as an empty bottle: ว่างเปล่าราวกับขวดเปล่า
As bitter as death: ขมขื่นราวกับความตาย
As black as pitch: ดำราวกับน้ำมันดิน
As blunt as hammer: ทื่อราวกับค้อน
As brave as a lion: กล้าหาญเหมือนสิงโต
Metaphor หรืออุปลักษณ์ ประมาณว่าเป็นการเปรียบเทียบความหมายในกวีอย่างไพเราะ
ในหนังสือ Metaphors We Lived By ของ Lakoff & Johnson แต่งในปี 1980 ได้รวบรวม Metaphor เชิงลึกเอาไว้ยกตัวอย่างเช่น
You’re wasting my time. (คุณทำให้ฉันเสียเวลา)
This gadget will save you hours. (สิ่งนี้ช่วยทำให้คุณประหยัดเวลา)
I don’t have the time to give you. (ฉันไม่มีเวลาจะให้คุณ)
How do you spend your time these days? (คุณบริหารเวลาช่วงนี้ของคุณอย่างไรบ้าง)
That flat tire cost me an hour. (ฉันต้องใช้เวลา [หนึ่งชั่วโมง] ไปกับการซ่อมยางแบน)
I’ve invested a lot of time in her. (ฉันทุ่มเวลากับเธอไปมาก)
I don’t have enough time to spare for that. (ฉันไม่มีเวลาเผื่อไว้พอสำหรับเรื่องนั้น)
You’re running out of time. (เวลาของคุณหมดแล้ว)
You need to budget your time. (คุณควรจะเก็บเวลาของคุณไว้)
Put aside some time for ping pong. (แบ่งเวลาส่วนหนึ่งไว้สำหรับเล่นปิงปอง)
Is that worth your while? (มันคุ้มค่ากับเวลาที่คุณเสียไปไหม)
Do you have much time left? (คุณมีเวลาเหลือเท่าไหร่)
He’s living on borrowed time. (เขาตอนนี้ก็เหมือนแค่ใช้เวลาที่ยืมมาเท่านั้น //แปลว่าอยู่ในช่วงสุดท้ายของชีวิตแล้วประมาณนั้น)
You don’t use your time, profitably. (คุณไม่ได้ใช้เวลาของคุณให้เป็นประโยชน์)
I lost a lot of time when I got sick. (ฉันเสียเวลาไปมากเมื่อฉันป่วย)
Thank you for your time.(ขอบคุณมากสำหรับการสละเวลาของคุณ)
"Personification" คือ "บุคคลวัต" "บุคคลาธิษฐาน" และ "บุคคลสมมติ" แต่จริงๆ ก็คือการให้สิ่งที่ไม่ใช่คนทำกริยาแบบคน ที่เห็นบ่อยๆ ก็เช่น "ท้องฟ้าร่ำไห้" "ใบไม้เต้นระบำ" หรือตัวอย่างที่คนไม่ค่อยใช้เช่น "ก้อนเมฆถือปืนสาดกระสุนใส่คนที่อยู่ข้างล่างจนเปียกปอน" (แปลไทยคือฝนตก) ก็ยังเป็นบุคคลวัตอยู่ เพราะในความเป็นจริง มีแต่คนเท่านั้นแหละที่ถือปืนกราดยิงคน ก้อนเมฆเค้าไม่ทำกัน แต่ในข้อความนี้เรายัดเยียดความเป็นมนุษย์ให้ก้อนเมฆไง
The stars danced playfully in the moonlit sky.
The run down house appeared depressed.
The first rays of morning tiptoed through the meadow.
She did not realize that opportunity was knocking at her door.
He did not realize that his last chance was walking out the door.
The bees played hide and seek with the flowers as they buzzed from one to another.
The wind howled its mighty objection.
The snow swaddled the earth like a mother would her infant child.
The river swallowed the earth as the water continued to rise higher and higher.
Time flew and before we knew it, it was time for me to go home.
The ocean waves lashed out at the boat and the storm continued to brew.
My computer throws a fit every time I try to use it.
The thunder grumbled like an old man.
The flowers waltzed in the gentle breeze.
Her life passed her by.
The sun glared down at me from the sky.
The moon winked at me through the clouds above.
The wind sang through the meadow.
The car was suffering and was in need of some TLC.
At precisely 6:30 am my alarm clock sprang to life.
The window panes were talking as the wind blew through them.
The ocean danced in the moonlight.
The words appeared to leap off of the paper as she read the story.
The phone awakened with a mighty ring.
The funeral raced by me in a blur.
While making my way to my car, it appeared to smile at me mischievously.
The car, painted lime green, raced by screaming for attention.
The butterflies in the meadow seemed to two-step with one another.
The waffle jumped up out of the toaster.
The popcorn leapt out of the bowl.
When the DVD went on sale, it flew off the shelves.
I tripped because the curb jumped out in front of me.
Time creeps up on you.
The news took me by surprise.
The fire ran wild.
The thunder clapped angrily in the distance.
The tornado ran through town without a care.
The door protested as it opened slowly.
The evil tree was lurking in the shadows.
Time marches to the beat of its own drum.
The storm attacked the town with great rage.
My life came screeching to a halt.
The baseball screamed all the way into the outfield.
The blizzard swallowed the town.
The tsunami raced towards the coastline.
The avalanche devoured everything in its path.
The pistol glared at me from its holster.
The car beckoned me from across the showroom.
I could hear Hawaii calling my name.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น